خدایا در فراغ دوست بگیر از من دنیا را / اگر بی عشق او باشم نبینم صبح فردا را .
 

هنوز ریشه ی زاییده در بهار منی / به باغ عشق گل سرخ ، اعتبار منی / شب و غروب و کف و باد و موج می میرند / تو ای کرانه ی آرام ، ماندگار منی .

فکر نکن توی دنیا تنهایی ! بلکه فکر کن یه تنها هست که تو براش یه دنیایی .
 

اگر عشقت مرا باور نمی کرد / دلم عمری به پایت سر نمی کرد / چه می شد عاقبت پروانه ها را / غرور شمع خاکستر نمی کرد .
 

روی هر سینه سری گریه کند وقت وداع / سر من وقت وداع گوشه ی دیوار گریست .
 

نزدیکترین رفیق بهت اونیه که از دورترین فاصله همیشه به فکرته !
 

گفتمش نقاش را ، نقشی بکش از معرفت / با قلم نقش تو را ، با وسعت دریا کشید .
 

هنرم بود که هرگز نشوم یار کسی / تا که رخسار تو دیدم ، هنرم باطل گشت .
 

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض / یک طرف خاطره ها ، یک طرف فاصله ها / در همه آوازها حرف آخر زیباست / آخرین حرف تو چیست تا به آن تکیه کنم / حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست .
 

یه قطره انداختم توی دریا ، تا زمانی که پیداش کنی دوستت دارم .